سدپرس ؛ در روزهایی که دمای برخی شهرهای خوزستان به بالای ۴۵ درجه می‌رسد و ریزگردها کیفیت هوا را به وضعیت بحرانی می‌کشانند، قطعی مکرر برق به یکی از چالش‌های جدی مردم این استان تبدیل شده است. این در حالی است که برخی پاسخ می‌دهند: قطعی برق در کل کشور اعمال می‌شود و موضوع خاصی نیست. اما آیا واقعاً می‌توان در برنامه‌ریزی‌های ملی، تفاوت اقلیمی، شرایط جوی و سطح تاب‌آوری مناطق را نادیده گرفت؟
در فصل زمستان، برای تامین گاز مناطق سردسیر، اولویت‌بندی انجام می‌شود؛ نیروگاه‌های جنوب کشور با مازوت فعالیت می‌کنند تا شهرهای سرد در شمال و غرب کشور از گرما بی‌نصیب نمانند. اما در تابستان، چنین تفکیکی برای تأمین برق صورت نمی‌گیرد؛ انگار گرمای سوزان جنوب با سرمای استخوان‌سوز شمال، در چشم تصمیم‌گیران تفاوتی ندارد.
خوزستان استانی است که نه‌تنها بخش قابل‌توجهی از برق کشور را تولید می‌کند، بلکه در شرایط سخت اقلیمی خود، نیاز بیشتری به تامین پایدار برق دارد. در گرمای ۴۵ درجه‌ای که امکان باز کردن پنجره‌ها به دلیل وجود گرد و خاک نیست، کولر نه یک وسیله رفاهی، بلکه یک ابزار حیاتی برای حفظ سلامت است. قطعی روزانه برق در چنین شرایطی تنها یک اختلال ساده نیست، بلکه می‌تواند تهدیدی برای سلامت و امنیت عمومی باشد.
با توجه به اهمیت موضوع، پیشنهاد می‌شود کارگروهی تخصصی در وزارت نیرو با حضور نمایندگان صنعت برق، متخصصان اقلیم، نمایندگان استان‌های جنوبی و بخش خصوصی تشکیل شود تا تصمیم‌گیری‌های مرتبط با توزیع برق در شرایط بحرانی، بر پایه عدالت اقلیمی و با توجه به واقعیات منطقه‌ای صورت گیرد.
همچنین لازم است نقشه جدیدی برای مدیریت پیک مصرف با نگاه منطقه‌ای تدوین شود؛ نقشه‌ای که تنها به مصرف اعداد و نمودارها نپردازد، بلکه مردم و شرایط زندگی آن‌ها را نیز در نظر بگیرد. خوزستان نمی‌تواند با همان الگویی مدیریت شود که برای مناطق معتدل طراحی شده است.
در پایان، اگرچه تأمین برق پایدار یک چالش ملی است، اما در شرایط خاص، تصمیم‌های خاص نیز باید اتخاذ شوند. امید است با همدلی، درک متقابل و تکیه بر ظرفیت رسانه‌های تخصصی، بتوانیم گامی مؤثر در مسیر توزیع عادلانه‌تر انرژی در کشور برداریم.
تحریریه سدپرس
