|
به گزارش پایگاه خبری سدها و نیروگاه های ایران (سدپرس): حسن کریمی / کارشناس روابط عمومی : شاید تا چندی پیش محوری ترین نقشی که برای روابط‌عمومی بعنوان یک رسانه سازمانی متصور بودند صرفا اطلاع رسانی از رویدادهای عینی و واقعی بود.اما در حال حاضر روابط‌عمومی ها می توانند با ایجاد شرایطی، از یک دستگاه اداری منفعل،تبدیل به “سازمان رسانه ای” هدایتگر و جریان ساز در جامعه تبدیل شوند.
از سوی دیگر ماندگاری هر عملی در گرو ثبت و مستندسازی آن است و هر فعالیت ثبت شده ای می تواند بخشی از تاریخ یک سازمان ، اعم از خدماتی یا تولیدی را برای بهره مندی آیندگان محفوظ نگاه دارد. فعالیت و عملکرد سازمان ها در مواقع بحران و حادثه یکی از این موارد است . بررسی بحران‌های گذشته در کشور نشان می‌دهد که هر بار بحرانی رخ می‌دهد، هزینه‌های مالی و اقتصادی بیشتری نسبت به گذشته به بار می‌آورد که صرف بازسازی و بازآوری زیرساخت‌ها، شریان‌ها و جبران کلیه خسارت‌ها می‌شود. وجود چنین نارسایی، بیشتر از این که ضعف عملکرد مهندسی و مدیریتی و تکنولوژی را آشکار سازد، نبود دانش مدیریت سانحه به دلیل فقدان یک نظام مستندسازی را یادآور می‌شود.
در عملیات های تخصصی فنی و مدیریت بحران در بخش های مختلف صنعت آب وبرق ، مستندسازی می تواند دانش ، مهارت ، تجربه و قدرت نقش آفرینی سازمان های درگیر و نیروهای آن ها را نشان داده و تحلیل و تفسیر و بازخوانی عملیات می تواند توان برنامه ریزی و قدرت هدایت و مدیریت آن ها را ارتقا بخشد و درنهایت منجر به اثربخشی بیشتر آن ها در عملیات بعدی شود. برای مثال در حادثه سیل اخیر خوزستان در سال ۹۸ بعنوان یک اتفاق خاص که باعث وحشت گسترده ای در سطح کلانشهر اهواز و چند شهرستان پایین دست سد کرخه شد ، روابط‌عمومی ها بعنوان پرچمداران اصلی ارتباط با مخاطب حضور چشمگیری داشتند و در این راستا مستند سازی مطلوبی نیز صورت گرفت ، اما بی شک برای پیشگیری از این قبیل اتفاقات و کمک به دیگر بخش های سازمان، نیاز عمیق به مستندسازی برنامه ریزی شده تحت مدیریت یک روابط‌عمومی هدایتگر و جریان ساز در جامعه داریم. به نظر می رسد ما در سازمان ها به جنبش همگانی مستندسازی نیاز داریم که روابط‌عمومی باید پیشران این جنبش باشد. بسیاری از فعالیت ها تکرار کارهایی است که در گذشته انجام شده است و مقدار زیادی از بهره وری اقدامات ما کاهش یافته است . باید برای این بحران یا مسئله چاره ای اندیشید. از این رو شاید مهم ترین سوال این باشد که نقش هر یک از واحدها در این زمینه چیست و بخصوص روابط‌عمومی در این زمینه چگونه می تواند به مستندسازی بحران ها بپردازد؟ در پایان پیشنهاد می‌شود و به نظر می رسد برای رسیدن به جایگاه مطلوب روابط‌عمومی و دستیابی به سازمان رسانه ای منسجم که بتواند در جامعه جریان ساز باشد، ما به ایجاد ساختار و پیش‌بینی بودجه، جذب نیروی انسانی متخصص و دستیابی به فناوریهای بومی و جذاب در این حوزه نیاز داریم. |
