سد پرس،
✍🏻قاسم امیری
۱۵ درصد از ظرفیت نیروگاهی کشور با عمر بالای ۳۰ سال در حال بهره‌برداری است و ۳ درصد از ظرفیت برق نیز از نیروگاه‌هایی با عمر بالای ۴۰ سال تامین می‌شود. حدود ۲۰ درصد از ظرفیت پست‌های شبکه دچار فرسودگی و عمر بالای ۳۰ سال دارند. ۱۵.۳ درصد از آن نیز عمر بالای ۳۵ سال را دارد. حدود ۲۹ درصد از عمر خطوط انتقال برق، بالای ۲۰ سال است و بالغ بر ۲۱.۴ درصد از آن عمر بالای ۳۵ سال را دارد.
کسانی که با صنعت برق، توان مصرفی، و اثر طول عمر دستگاه‌های برقی بر مصرف انرژی آشنایی کوچکی دارند می دانند که آمار و ارقام بالا (که همگی آماری رسمی و البته مربوط به سال گذشته است و در ۱۴۰۴ قطعا آمار بدتر خواهد شد)چه فاجعه ای است.شما حتی اگر دیماند مورد نیاز را در کشور تولید کرده باشید بدلیل فرسودگی شبکه های انتقال، قادر نخواهید بود از برق تولیدی استفاده کنید.زیرا یا بدلیل فرسودگی شبکه ، تلفات بسیار بالا خواهد رفت یا اساسا شبکه بصورت مداوم دچار قطعی خواهد شد.به همین خاطر ناچار خواهید بود ظرفیت انتقال را پایین بیاورید .و به همین دلیل ناچار هستید بار مناطق مختلف را کاهش دهید و به نوعی برق را کوپنی و سهمیه ای کنید.
این در حالی است که همه می دانند نیمی از برق مصرفی کشور در شبکه های توزیع هدر می رود.و ایران بصورت میانگین تقریبا ۸ برابر کشورهای پیشرفته برق هدر می دهد.این هدر رفت البته صرف خوشگذرانی مردم یا تولید بیشتر نمی شود بلکه در شبکه های توزیع و پست های فرسوده و تجهیزات معیوب ، به گرما تبدیل می شود و دود هوا می شود!
حل کمبود انرژی در کشور نیازمند سرمایه است.دولت هم در این حد ،سرمایه لازم را ندارد و نیازمند بخش خصوصی است.بخش خصوصی بدلیل ابهام مقرراتی و عدم امنیت سرمایه گذاری اقبالی نشان نمی دهد.سرمایه گذار خارجی هم بخاطر سیاست های کلان مملکت فعلا تکلیفش مشخص است.
مرکز پژوهش‌های اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران می‌گوید که 《 عبارت «ناترازی» تصویر دقیقی از نیاز کشور را نشان نمی‌دهد و باید از آن تحت عنوان «کمبود» یاد کرد. چرا که در سالیان گذشته کمبود برق در حدود۳۰۰ ساعت و به طور تقریبی حدود ۲ هفته در کشور را در برمی‌گرفت، اکنون این بازه زمانی به بیش از ۳ ماه گسترش پیدا کرده است》
اثر خشکسالی بر روند تولید برق، ماینرهایی که هنوز هم با قدرت ادامه می دهند، و فرسودگی تجهیزات ، مدیریت برق را در کوتاه مدت با مشکل جدی مواجه کرده است.این البته نتیجه کم توجهی وزارت نیرو در سال‌های گذشته است.
استمرار پرباری شبکه در کنار عمر بالای برخی از تجهیزات نیروگاهی و شبکه انتقال برق می‌تواند نرخ خروج اضطراری تجهیزات و بروز حوادث را دوچندان کند.
این ناترازی یا کمبود برق که برای ۱۴۰۴ ،حدود ۲۰ هزار مگاوات پیش بینی شده در سال گذشته در محدوده ۱۵ هزار مگاوات بوده است.اگر صدای این زنگ خطر شنیده نشود و فکری اساسی به حال آن نکنند باید منتظر زندگی خیلی سخت تری در ایران باشیم.
اگر حرف متخصصان و هشدارهای در حوزه های سیاسی ،اجتماعی، اقتصادی جدی گرفته نمی شود، اگر حرف دلسوزان مملکت برای جلوگیری از گزافه گویی و پرهیز از تنش، و حرکت به سمت گفتگو، تاثیری ندارد،لااقل این یک مورد را جدی بگیرید.
