دمای محیط توربین نزدیک به ۷۰ درجه و رطوبت بالای ۹۰ درصد بود؛ به عبارت دیگر، نیروها باید در شرایطی مشابه یک دریای آب جوش عملیات می‌کردند. عملیات پیچیده مهندسی به مدت ۱۸ ساعت بدون وقفه ادامه یافت و فردای آن روز تعمیرات با موفقیت به پایان رسید. نیروگاه بدون ثانیه‌ای توقف به تأمین برق پرداخت و خطر خاموشی گسترده از کشور رفع شد.
این عملیات تنها یک تعمیر ساده نبود؛ بلکه نمایشی از تعصب و خودگذشتگی جوانان خوزستانی بود که با تمام وجود برای جلوگیری از یک فاجعه بزرگ تلاش کردند. رضا خسروی و محمد امیری، از مهندسان مکانیک و کارشناسان توربین، تنها دو تن از ده‌ها متخصصی بودند که برای روشنایی مردم به طبقه آخر جهنم رفتند و بازگشتند. این جوانان با تعصب و عشق به وطن، در شرایطی بسیار سخت و طاقت‌فرسا، بدون لحظه‌ای تردید به کار خود ادامه دادند.
این جوانان با فداکاری و تعصب خود نشان دادند که در هر شرایطی آماده‌اند تا برای رفاه و آسایش مردم کشورشان از هیچ تلاشی دریغ نکنند. این داستان، نمونه‌ای از هزاران داستانی است که هر روز در گوشه و کنار ایران رخ می‌دهد و نشان‌دهنده روحیه‌ی ایثار و فداکاری مردم این سرزمین است.
