سدپرس / سرویس یادداشت : سدسازی فارغ از خوب یابد بودن باعث ذخیره آب و در نتیجه تبخیر مقدار قابل توجهی از ظرفیت های آبی می گردد.
ظرفیت هایی که طی چرخه های میلیون ها سال بوجودآمده وباعث تجلی محیط زیست فعلی شده ،تنها ازحجم آورد متوسط سالیانه منابع آبی خوزستان حدود یک میلیارد مترمکعب تبخیر می گرددکه دقیقا درماههای پرمصرف باورودی حداقل اتفاق می افتد. ثبت دبی پانزده مترمکعب درثانیه ورودی به مخزن یکی ازسدها و تبخیر هفده مترمکعب درثانیه ازآن مخزن بسیارحائزاهمیت است..این روند درکنارکاهش حجم مفید مخازن سدها براثر رسوب و افزایش تبخیرروزی را متصورمی کند که تبخیر،روابط راندمان حجم تنظیمی راخنثی و سدعملا مخرب پایین دست گردد.ازسوی دیگر ،دربخش مصارف و توزیع منابع آبی تلفات به مراتب بیشتر وتاثیرگذارتر است.وجودبرخی تلفات ناشی ازفرار آب ازمنابع آبی خوزستان برای شرکت طراح توسعه ( D&R) مسجل ،لیکن تلاش برای کشف آن بی نتیجه بوده است.تغییرات درالگوی کشت ،مصارف غیرضروری ومباحث برداشت وانتقال غیرکارشناسی آب زنگ خطری است برای آینده پرتنش درخوزستان .لذا در شرایط فعلی دست زدن به یک اقدام اساسی دررابطه با منابع آبی این منطقه ضروری به نظر می رسد.اقدامی درجهت تدوین برنامه های اجرایی برای افزایش تاب آوری خوزستان دربرابرتغییر اقلیم و کاهش اثرات اجتماعی –زیست بومی ناشی از تغییرشاخص های منابع آبی که می توان شامل دو بخش کلی باشد:
سیاست های مهار وکنترلMITIGATION> >
سیاست های انطباق و تعدیل اثرات <ADAPTATION>
بدیهی است که اولویت غالب بایدبا روش های مهاروکنترل بوده و مطالعه جهت افزایش ظرفیت های آبی وکاهش تلفات مخازن ورودخانه ها درقالب این محورانجام گیرد.اما به هرحال مهارکامل تغییراقلیم واثرلت آن ممکن نیست والزاما بایستی شرایط زیست خوزستان رابا واقعیات موجودطراحی کردو چشم اندازرا مهیای تحمل و انطباق با آن بخش از اثرات مرتبط نمودکه به صورت اجتناب ناپذیر رخ خواهدداد.
